Gastcommentaar van Max Schrems in 'Der Standard' (een Oostenrijkse krant) op het abonnementstype 'PUR-Abo' van DerStandard.at
'Wilt u wat meer privacy? - Dan moet je € 6 per maand betalen'
Vrijwillige toestemming?
Het is moeilijk voor de industrie, aangezien er elke dag cookiebanners op honderden websites te zien zijn. Daar heeft u vaak gewoon de mogelijkheid om op 'ja' te klikken. In plaats van 'ja of nee' biedt 'Der Standard' een (vrij creatieve) 'ja of € 6' optie. Een gebruiker heeft een klacht ingediend bij de toezichthouder ('DSB').
Advertising ≠ Targeting ≠ Data Sharing
Op de website van 'Der Standard' krijgt u alleen privacy 'in het pakket' met advertentievrijheid. Dit is noch technisch noch economisch noodzakelijk: reclame, targeting en personalisatie zijn verschillende dingen - zelfs als de lobby het graag als pakket verkoopt.
De certificering is voor iedereen hetzelfde (bijv. in gedrukte vorm). Als personalisatie absoluut noodzakelijk was, zou de advertentie-ondersteunde TV al weg zijn. Der Standard' biedt bedrijven ook de mogelijkheid om zonder doelgericht online te adverteren.
Geavanceerde targeting heeft vele privacy-vriendelijke varianten - zoals geografie, tijd of context (autoreclame op de autopagina).
Personalized advertising (vaak door het delen van gegevens met honderden externe targeting bedrijven) is slechts één subcategorie van targeting, wat de afvaldekking verder vermindert en de winst verhoogt. Gezien de extreme inflatie van de reclameprijzen is zelfs dat twijfelachtig ('Race to the Bottom').
)Het is precies deze scheiding die de DSB niet heeft nagestreefd met haar beslissing - het vergelijkt reclame en datatransfer en komt tot de conclusie dat er altijd een soort van datatransfer nodig is voor de modellen die worden ondersteund.
Het is precies deze scheiding die de DSB niet heeft nagestreefd met haar beslissing - het vergelijkt reclame en datatransfer en komt tot de conclusie dat er altijd een soort van datatransfer nodig is voor de modellen die worden ondersteundEconomische kant
Sterk>Economische kant
In een naïeve inschatting van de situatie moet 'Der Standard' ongeveer 30 tot 90 cent per online gebruiker per maand krijgen. Zo rekent de krant 6 tot 20 keer meer geld voor de advertentievrije versie. Bijgevolg is de weigering van de toestemming extreem duur en zelfs civielrechtelijk (laesio enormis). De som is nog lager als men niet de volledige reclame berekent, maar alleen de stijging van de omzet door personalisatie van de reclame.
De DSB vergelijkt dit online abonnementstype echter met het printabonnement voor € 47,- en komt daarom tot de (absurde) conclusie dat de gebruiker economisch gezien baat zou hebben bij een toestemming.
Alternatieven?
De DSB verwijst verder naar de 'vrijwilligheid' omdat mensen andere media kunnen gebruiken ('take it or leave it'). In de praktijk is dit een illusie, aangezien bijna alle online mediaplatformen gegevens doorgeven aan precies dezelfde bedrijven (bijv. Google), mensen willen exclusieve verhalen lezen en veranderen van media-aanbieder in tijden van Twitter en Facebook.
Media stap in de inbreuk voor 'Betalen of Oké'?
Een bedrijf kan 'gegevensoverdracht of betaling' invoeren. Dit 'Wil je wat meer privacy? - Dan is het mogelijk om € 6 per maand' te betalen vanaf het gsm-contract tot aan het treinticket. Bijgevolg zullen mensen die net de loterij niet gewonnen hebben, hun basisrechten waarschijnlijk steeds "vrijwillig" weggeven.
Het niveau van juridictie zal moeten beslissen
Het niveau van juridictie zal moeten beslissen
Link naar het commentaar op derStandard.at (om ruimte-redenen iets ingekort en alleen in het Duits)
